Argentinie, Chile en Paraguay

Lectori salutem!

Het nu volgende verslag is op sommige momenten wat minder uitgebreid dan jullie wellicht gewend zijn, maar er is weer erg veel gebeurd de afgelopen maand, dus genoeg om over te schrijven! Ik zal proberen me tot de meest noemenswaardige momenten beperken.

Salta! Daar waren we gebleven. Relaxte stad, place to go. Vanuit Salta ben ik samen met Australier Liam naar Cordoba gereisd, met een tussenstop in Cafayate in de noordelijke wijnstreek van Argentinie, hoogte/dieptepunt was hier het 55 km fietsen in reliëfrijk gebied op een mountainbike met nagenoeg lege banden om allerlei vreemde rotsen te zien.

Cordoba: Een stad om van te houden. Dit had misschien enerzijds te maken met het feit dat dit de eerste grote (2e stad van Argentinië), meer dan fatsoenlijke stad was, na een aantal maanden weinig moderniteit te kunnen hebben aanschouwen. Hier daarnaast in het meest relaxte hostel van mn reis gezeten. Zeker een stad om nog eens terug te keren. Prachtige universiteit en studeren (aan publieke universiteiten) is hier gratis, volgens veel mensen.. Op zaterdag aangekomen achtten Liam (de Australiër) en ik het nodig er eens een mooie avond van te maken! Ware het niet dat er op zondag verkiezingen waren en er dus een algehele drooglegging gold voor de zaterdagavond in cafés, supermarkten etc.. (waarom is dat in godsnaam op zondag? En wat is de waarschijnlijkheid dat iemands politieke voorkeur verandert na een paar pilsners? Dat je als gevolg van enkele Fernet-cokes op zondag gewoon niet meer in staat bent je stem uit te brengen, zou overigens vóór de drooglegging spreken..). Gelukkig had de hosteleigenaar wat vrienden met een bar, waar wij wel tot 6 uur in de ochtend aan de bar mochten blijven hangen (op een privé verjaardag met limbodansende 30- en 40-ers en Fernet..!). Verder een imposant bezoek aan het Che Guevara museum in het huis waar hij jaren gewoond heeft en lente-dag gevierd! Daar zouden we in Nederland ook maar eens aan moeten beginnen, het was een daverend succes! Straten, cafés, discotheken etc.. gevuld met louter positieve mensen en bandjes en de beste barbecues op elke straathoek!

Busreis naar Mendoza: Argentinie is het land van de masterclassbussen (dat mag dan ook wel als je de afstanden bijna onoverbrugbaar maakt..). Dan wil je natuurlijk ook wel eens de creme de la creme in busparadise aan levenden lijfe ondervinden. De ´full cama suite/sweet´-klasse heeft stoelen die je om kan toveren tot bedden, 180 graden achterover. Daarnaast genoten ik en mijn Australische maat van rode wijn bij een goed stuk vlees, ijs als dessert en champagne toe! Decadentie vierde hoogtij gedurende deze 9 uur, budgettravelling is niet meer wat het geweest is.. het kon niet lang genoeg duren. Ook vrij pricy aangelegenheid, dus niet voor herhaling vatbaar, maar zo luxe ben ik nog nooit vervoerd (afgezien van een aantal first class vluchten natuurlijk).. Moet je een keer gedaan hebben! Ik vind eigenlijk dat ze me die busreis cadeau hadden moeten doen, als een soort van beloning in een soort van ´frequent bussers´-system.. Dat hebben ze niet in Zuid-Amerika, dus heb ik het mezelf maar cadeau gedaan.

Mendoza: Place to be. In Mendoza kun je schaamteloos alcoholist zijn.. Naast het feit dat de reizigersscene sowieso een soort van alcohol-minded culture omarmd, spant Mendoza de kroon. Fatsoenlijke mensen gieten de glazen vol vanaf 10 uur in de ochtend. Fatsoenlijke mensen organiseren tours om zoveel mogelijk wijn te drinken op een dag! In het hostel krijg je iedere dag je gratis glas wijn. Ik voelde me direct thuis.. Het idee is dat je een lokale bus pakt naar het dorp/gebiedje ´Maipu´ (overigens is deze naam nogal eens onderwerp van gesprek geweest onder mijn Engelssprekende drinkkameraden) en dat je dan naar Mr. Hugo´s gaat om een fiets te huren. Mr. Hugo himself serveert zoete bogt voordat je op de fiets stapt, niet te drinken dus, maar hij blijft wel net zolang schenken totdat je zelf weggaat (de wijn is bij de prijs inbegrepen). Vervolgens probeer je in een dag naar zoveel mogelijk wijngaarden te fietsen en overal proef je zoveel mogelijk soorten wijn! Rond half 2 in de middag smaakt de Malbec al ongeveer hetzelfde als Cabernet Sauvignon en om 4 uur kun wit niet meer van rood onderscheiden, maar dat maakt voor de ervaring allemaal weinig uit (doe het in Nederland nog wel eens over, daar de Nederlandse wijnverkopers veel wijn uit Mendoza verkopen..). Dan nog weer een eindje fietsen om de geest weer wat op te helderen (om het 's avonds nog ns dunnetjes over te doen..). Saillant detail, Thijs en Thijs (een andere) gingen samen op een tandem, onder de andere co-wijnproevers wel aangeduid als ´Double Dutch on their Thycicle´, erg grappig vonden wij dat. Natuurlijk hebben we de rest wel even laten zien wat fietsen was, zelfs met een aantal verorberde flessen wijn..
Over alcoholcravend Mendoza gesproken, de tankstations hier (ook onze vrienden van de gele schelp) hebben veelal een ruim terras, waar volop gedronken en gerookt wordt.. (het is natuurlijk self-service, wat het financieel aantrekkelijk maakt)..heel apart, de lokale boys gaan des avonds even naar het tankstation om vrouwen op te pikken. En ouwe zuiplappen komen er niet alleen hun auto volgooien... Een zot fenomeen.

In Mendoza (de stad zelf is erg oké, maar niet dermate bijzonder mijns inziens) heb ik ook nog een ´mate´-workshop gevolgd. Mate is de nationale (alcoholloze) drank van Argentinie, Uruguay en Paraguay. Iedereen loopt de hele dag rond met een thermofles onder de arm, komisch. Maar wel een mooi stukje cultuur, niemand is vies van elkaar en iedereen deelt het met iedereen. Je moet je voorstellen een speciaal soort beker met een speciale metalen tuit erin gedrukt, gevuld met mate, een bitter soort thee. Je vult de beker tot aan de rand met mate (lijkt wel een soort groene Brinta met groen zaagsel) en vult het op met water elke keer, je lurkt eraan en laat vervolgens de rest om je heen eraan lurken, 24 hours a day.. Er zijn vele varianten bekers, tuiten, thermosflessen en mate en je kan het met suiker drinken of zonder suiker! Dit om het toch nog een beetje personal te maken..

Chili! De volgende stempel in mn paspoort! Eerste stop was in Valparaíso. Deze stad was samen met de aangrenzende, meer upperclass beach city 'Viña del Mar' jarenlang het financiële hart van Chili. Nu heeft de stad op de heuvel aan de Stille Oceaan het hoogste werkloosheidcijfer, is het voor Chileense begrippen arm, maar wordt het als de culturele hoofdstad betiteld. En met recht! De stad staat op UNESCO's Wereld erfgoedslijst vanwege alle onverwachte, gezellige steegjes bespoten met graffiti! Ware kunst kan ik u als kenner vertellen! Graffiti is behoorlijk fraai als het consequent en goed gedaan is. Het is dan ook niet de naam van een of andere vage bende, maar het behelst hier ware portretten, landschappen of gewoon surrealistische vormen, wat de hele stad met zijn hoogteverschillen, smalle straatjes, trappen en uitzicht op zee tot een kleurrijk, pitoresk en dynamisch kunstwerk maakt!! Liked it! De stad herbergde ook een soort van artistieke krakersscene (t zijn dan wel geen krakers, maar het spreekt tot de verbeelding), vele leuke artistieke barretjes, hostels en restaurants en n goed nachtleven (het knusse hostel waar ik bivakkeerde, had gratis piscola-avonden (pisco met cola) en serveerde ontbijt van 9.30 tot 12! Ongehoord!). Maar, naast het feit dat niemand hier werkt, is er wel meer niet pluis in de stad.. de mensen hier en dan met name een grote groep studenten, houden van stenen gooien naar mensen van het overheidsapparaat! Met als quasi-legitieme reden dat enkele arme buurlanden gratis onderwijs verschaffen op publieke scholen en universiteiten. Er valt natuurlijk wel een en ander van te zeggen, maar het is een volledig uit de klauwen gelopen kwestie.. Elke donderdag is het raak. Liam en ik hadden hier geen weet van en liepen op een in het begin ogenschijnlijk doodnormale donderdag plots midden in de rellen. Op onze wandeling richting de supermarkt werden we nogal ruig tot stoppen gemaand middels een waterkanon! Het leverde een interessante confrontatie met mijn flight-or-fightmechanisme op! Bangeschijtert, anti-held als ik ben, viel het kwartje op 'flight', helaas. Wat dus zoveel betekent als; Wegwezen daar.. Nadien waren de gevolgen goed zichtbaar, bloemperkjes waarbij de bakstenen rand er met mokers is afgeslagen en gesplashte tomaten aan de gevels van gebouwen. Op vrijdags doet men alsof er niets gebeurd is..

Santiago de Chile: La Capital, veel westelijker dan deze metropool wordt het in Zuid-Amerika niet. Je waant je hier in Europa. Veel grote multinationals als Microsoft en Yahoo! hebben hier hun headquarters. Het is volgens velen de financiële hoofdstad van Zuid-Amerika (al denk ik dat een stad als São Paulo ook goed kan meedingen om deze eer..). Daarnaast is het ook vooral een gemoedelijke, bruisende stad met mooie parken en op het belangrijkste plein van de stad wordt elke dag schaak gespeeld onder werklozen, oude en jongere hangjeugd, bejaarden en enkele toeristen! Je ziet overal veel westerse migranten en er is n goed en schoon metrostelsel! Ik gedijde hier dan ook goed! Naast enkele goede picknicks op de heuvel met een fantastisch uitzicht over de stad tijdens zonsondergang, hadden Liam en ik een missie, eigenlijk vooral Liam. Het weekend dat ik er rondhing was het weekend van de Australian Football League Grand Final! (Daar zo belangrijk als Ajax in de finale van de Champions League in Amsterdam..) Na de nodige research in een discotheek beland afgeladen met Australiërs en dus 1 Hollander, een vreemde gewaarwording. Maar t was er nog lang gezellig! Al is het ook in deze stad niet allemaal koek en ei, het blijft Chili en het liefst gaan de mensen hier elke dag de straat op om over iets te demonstreren! Is het niet voor het recht op vrij onderwijs, dan is het wel voor mannenliefdetolerantie, feminisme of een nieuwe regering!

Pucon: Midden Chili, bovengrens Patagonië, deed een beetje Canadees en Zwitsers aan. Hoofddoel hier was het beklimmen van een vulkaan. Helaas liet het weer dit niet toe, dus een slee gehuurd, zover mogelijk omhoog gegaan en naar beneden gesleed, als kinderen zo blij! Toch behoorlijk leuk.. Daarnaast vind je in Pucon de beste hotsprings (natuurlijke warmwaterbronnen/baden) van Zuid-Amerika, althans, ik heb er veel gezien, maar niet 1 die in de buurt kwam.. Ultieme ervaring is om van de ijskoude rivier in het warmste bad te springen: je weet niet wat je overkomt, denk dat ik me nu redelijk in kan beelden hoe de heksen zich in de Geuzentijd gevoeld moeten hebben.

Chili: Het meest westerse land dat ik tot zover in Zuid-Amerika gezien heb, erg vriendelijke mensen en goede asado's (bbq's)! Verder dus een voorliefde voor demonstreren en voor de Chileense vlag, die zie je hier echt overal, maar dan ook echt overal! De straten en toiletten en hangen er vol mee. Daarnaast is Chili belachelijk, ongelooflijk, ridicuul duur (vergeleken met Bolivia, met name het zuiden) en heeft dit langste land ter wereld een ongekende variëteit aan landschappen (van droogste woestijn tot vele wijngaarden tot rijk berglandschap tot toendra) en übervriendelijke straathonden! De honden hier brengen je naar huis en naar de bakker (of ze lopen je gewoonweg dom achterna. Ben dan ook wel benieuwd wat er gebeurt als iemand je besteelt..). Naar het schijnt worden de niet-vriendelijke honden hier afgeschoten! Goeie zaak.. Daarnaast is Chili (naast enkele andere landen natuurlijk) een wijnwalhalla! De vele rijke, soepele, ronde, zachte, voortreffelijke en goed betaalbare wijnen kunnen natuurlijk niet onopgemerkt blijven! Schappen vol.. Me gusto!

Patagonië:
Noord-Patagonie Argentijnse zijde: Bariloche en Puerto Madryn. In Bariloche had ik de mogelijkheid om te skiën, maar daar ik een directe vlucht naar huis vanwege aanhoudende knie-issues niet echt zag zitten, heb ik deze kans laten schieten. Hier na 6 weken afscheid genomen van Liam de Australiër. Wat resulteerde in een avond Fernet drinken, de Italiaanse lekkernij van Argentinië, goed.. In Puerto Madryn was het walvissen jagen wat de klok sloeg! Indrukwekkende business, die beesten zijn lelijk en erg langzaam en blijven soms op slechts een meter van de boot hangen (er staat een filmpje op mijn Facebook)! Naast walvissen is Peninsula Valdez, bij Puerto Madryn, ook een mekka voor pinguins, zeeleeuwen en zee-olifanten. Een beetje wildlife spotting is nooit mis.
Zuid-Patagonie: Na meer dan dertig uur bussen eindelijk in het zuiden aangekomen. Koud. De eerste stop hier was El Calafate, een soort van wintersportdorp dicht bij de mainattractie Perito Moreno. Het mag misschien zelfs wel Patagonia´s mainattractie worden genoemd! Het is een van de weinige actieve gletsjers die zo goed zichtbaar is voor de hordes toeristen. De gletsjer is 60 meter hoog en er brokkelt aan de voorkant elke dag zo´n 2 meter vanaf, let's say, hij komt elke dag 2 meter naar voren, en er wordt van onderuit weer nieuw ijs aangemaakt. Het geluid alleen al. Ik probeer het te beschrijven, maar merk dat dat niet echt werkt.. Filmpjes op aanvraag terug in NL. In ieder geval ook een kleine trekking op de gletsjer gedaan, je hoort het kraken aan alle kanten en hij beweegt ook aan alle kanten (niet waar wij liepen natuurlijk), erg toffe ervaring, met een ´Whiskey on the rocks´ als toetje, vers gletsjerijs in glas met ´Jameson´! Daarna doorgegaan naar Chileens Patagonia, Puerto Natales, het dichtstbijzijnde stadje bij, door velen beschouwd als mooiste national park van Zuid-Amerika, Torres del Paine (´Pijntorens´)! Een goede manier om dit park te verkennen, bewonderen en beleven is door middel van een trekking, de W-trek. Niets was minder waar (wederom een ervaring die moeilijk met woorden of foto´s uit te leggen is). Met dagen a 30 km wandelen door ruig terrein (omdat ik het in minder dagen wilde doen dan de meeste mensen doen, scheelt weer n dag.. Ook al ingeschreven voor Nijmegen, 2012), was het zwaar, maar de landschappen en uitzichten maakten alles meer dan goed! Het was mythisch, heroïsch, legendarisch, fantastisch, ongekend, ongezien en ongehoord goed! Maar wegens privérechten ook onbehoorlijk duur (een pak rode wijn, regelrechte bogt was te koop voor 7 euro 50.) Ondertussen wel een beetje klaar met de kou en de prijzigheid, afgereisd naar de meest zuidelijke stad ter wereld, Ushuaia! Eindelijk. Mijn tijd hier was enigszins teleurstellend doordat de zaken niet gingen zoals ik dat wilde. Onder Ushuaia ligt nog een schitterend ruig eiland waar maar weinig mensen naartoe gaan en ik had het dus tot mijn missie gemaakt nog wat zuidelijker te gaan. Helaas bleken alle boten geprivatiseerd (100 euro voor 40 minuten heen en nog eens 100 terug) en wilde geen visser me meenemen (laat staan daar wachten en vervolgens weer mee terug nemen).. Daarnaast ook lang gedacht over een helicoptervlucht en deze uiteindelijk laten schieten. Maar was het wel gezellig! en koud! En veeeeel te duur. Niet alleen de boten waren prive-eigendom, heel Patagonië is zo´n beetje geprivatiseerd. Dit was echt een mokerslag op mn budget. Je betaald meer dan in Europa voor nagenoeg alles. Je krijgt er natuur voor terug, maar niet de bijbehorende service.. Daarnaast bekroop me het zenuwachtige gevoel dat mn reis er bijna opzat en dat er nog veel gedaan diende worden.. Klaar met het zuiden, opzoek naar warmere regionen!

Terug omhoog naar Buenos Aires: Ik was gewoonweg niet in staat om nog ns 50 uur in de bus te zitten naar Buenos Aires met weinig varierend landschap (oost Argentinie is niet heel spannend), dus een binnenlandse vlucht, waarschijnlijk nog goedkoper ook.
Buenos Aires: Heerlijk om in een heerlijke stad aan te komen, weer met veel oude bekenden afgesproken en een gezellige dag gehad. De dag erna echter meteen weer door naar Rosario, omdat ik daar graag een weekenddag mee wilde pakken en er zaterdagavond weer een algehele drooglegging op het program stond, vanwege de nationale verkiezingen van zondag. Echter, ik zal de laatste 6 dagen van mijn reis ook nog in BA vertoeven, dus ´het einde van de wereld´ is niet. Mede hierom meer over BA in de volgende updates!

Rosario: Mooie, laidback stad, op veel manieren de tweede stad van Argentinie (maar niet wat betreft inwoneraantal), met vriendelijke mensen. Al zijn zij allerminst geliefd in alle buurlanden en omringende steden. Dit geldt overigens ook voor Cordoba en Buenos Aires, vooral omdat mensen van hier veelal blank en welvarender zijn.. Afgunst en jaloezie is van alle tijden. De belangrijkste culturele activiteit in Rosario is het spotten van Rosarina's! Apparently, in Rosario wonen de mooiste vrouwen van Argentinie. Kwam hier aan op vrijdagavond rond 23.30 uur en had me al voorbereid op een avond alleen de stad in, maar ik trof het! Een hostel met alleen locals, vrienden van de eigenaar, een paar Fransen en een Sloveen! Zaterdag is het stranddag, dan gaat iedereen zonnen aan de rivier. Prima gepland!! ...zou je zeggen. Na een lange, gezellige avond met liters Fernet, zou een dagje uitbrakken aan het strand niet mis zijn. But, regen. Regen, de hele dag! Zondag normaal gesproken een nieuwe kans, maar het strakke tijdsplan liet hier geen ruimte voor. Daarnaast waren er op zondag dus de verkiezingen en op zaterdag de droge avond. Overigens wel opmerkelijk hoe levendig de politiek is in Argentinie (..wel ook nog steeds beroerde politiek). Alle muren zijn bedekt met levensgrote affiches en inmense stoeten van demonstrerende mensen zijn aan de orde van de dag! Uiteindelijk is Christina herkozen, een vrouw die het land nou niet bepaald de goede kant op leidt (overigens laat zij zich continu by any chance per helikopter vervoeren.. Jaloers). Voor mij was het reden om tijd te winnen en zaterdagavond meteen de nachtbus door te pakken naar Asuncion, de hoofdstad van Paraguay!

Rosario - Paraguay: Een weg met enkele illustere landschappen! Stelt u zich voor: een helblauwe lucht, savanne-achtige, groen met bruine grasvlakten, begroeid met grote en kleine palmbomen, hier en daar wat donkerblauw water met fel, felgroene mossen, omringd met kolonies ooievaars, waarbij de rode poten prachtig afsteken bij het groene gras en helblauw van de hemel. Verder enkele lastig te definiëren rondzwevende roofvogels, familie van de valk en/of havik waarschijnlijk en nog enkele vliegende diersoorten waarvan ik het bestaan niet kende. Helaas zat ik in de bus en werd me niet de mogelijkheid geboden het goed digitaal vast te leggen (vandaar ook de ietwat gedetailleerdere beschrijving, om toch even die herinnering te waarborgen).. Eenmaal in Paraguay merk je meteen dat je in het, na Bolivia, armste land van Zuid-Amerika bent. Nog geen twee meter de grens over en bus stroomt vol met geldwisselaars en verkopers van goedkope rommel en van eetwaar. Wel leuk om weer wat van de gebaande paden af te wijken. Verreweg de meeste toeristen laten Paraguay links liggen. Ik was bij mijn weten de enige westerling tussen de paar honderd mensen bij de grensovergang. Raar om ineens weer in een onderontwikkeld land te zijn (en dan ben ik eigenlijk nog in het 'rijkere', oostelijke deel van Paraguay, in het hele noord-westelijke deel en in het grensgebied met Bolivia heeft men helemaal geen cent te makken, leeft men van eigen oogst en sterft men aan simpele aandoeninkjes.. dit mede doordat het hele gebied misschien door slechts 1 of 2 toeristen per jaar bezocht wordt..). Nagenoeg iedereen heeft me ook afgeraden er naartoe te gaan, omdat er toch niets te zien is. Je kan er nooit over oordelen als je er zelf niet bent geweest (dat had het merendeel van die groep mensen dus ook niet moeten doen..), het is immers altijd weer n ervaring en er zijn altijd goede kanten!! (wat een moraal!)..
Daar ik Paraguay vooral vanuit de bus heb gezien vanwege de tijdskwestie, zal ik proberen mijn indrukken zoveel mogelijk vanuit de bus weer te geven.. Het valt gelijk op dat de wegen weer bezaaid zijn met oude barrels en zwerfafval en de straten met marktkraampjes. Daarnaast is de weelderige groei van groen opmerkelijk, de natuur wordt minder in toom gehouden (wat natuurlijk ook wel lastiger is met uitlopers van het braziliaanse oerwoud), alsook het aantal straathonden..
Hoofdstad Asuncion is zoals elke stad in Zuid-Amerika op zondag nagenoeg uitgestorven, maar ik vond het niet zo'n verkeerde stad, veel oude en 'belangrijke' gebouwen en veel groen, een sfeervolle getto en overal mate-delende mensen! De daaropvolgende busrit naar de mooiste stad van Paraguay, Encarnacion, gaf een mooie voorstelling van de Paraguayaanse cultuur: Een groen, bomenrijk gebied, een lange weg (zo'n 5 uur) met veel huisjes, voor 'bar' doorgaande houten kotten en voetbal- en volleybalveldjes, waarbij iedereen de stoelen buiten heeft gezet om met buren en vrienden mate en/of pils te drinken in de late middagzon. Ook hier heeft iedereen een brommert, dus met het alcoholbeleid zullen ze het ook wel niet zo nauw nemen.. Daarnaast paseerden we met de bus de 'chipa'-hoofdstad, dan moet je zoiets proberen natuurlijk, nationale hap, het is iets tussen brood en een taaipop in, eigenlijk niet echt t vermelden waard, toch gedaan! Ook een bosbrand gezien, de grijze rook stak mooi af tegen de blauwe hemel met ondergaande zon!
Encarnacion mag dan de meest attractieve stad zijn, maar het heeft geen hostels had ik gelezen, de bus had al de nodige vertraging en in de bus zitten geeft altijd stof tot nadenken. Onder andere wat nog mooie ervaringen zouden kunnen zijn.... Dus ergens willekeurig langs de weg bij n klein dorpje van de bus gegaan en aan een groepje buiten bierdrinkende mensen gevraagd of ik erbij mocht komen zitten, dat mocht!! Op de vraag waar ik dan bleef slapen, moest ik hen het antwoord schuldig blijven en meteen boden 3 van de 6 hun bank aan! Fantastisch!! Omdat ik maar kort in Paraguay verblijf, is het ook meteen een goede manier om het land enigszins te leren kennen! Na een gezellige avond, gratis overnachting en gratis ontbijt weer door gegaan naar Encarnacion!
Van Encarnacion (overigens niet zo´n mooie stad als verondersteld) de bus gepakt naar Cuidad del Este met een tussenstop in Trinidad. In Trinidad vind je de wellicht best bewaarde van de 30 voormalige ´Jesuit missions´ van Zuid-Amerika. Een 13 hectare grote campus, missionarium, met Jezuïten, zo'n 250 tot 400 jaar geleden. Jezuïten zijn geleerde geloofsbelijdenaars, al waren het in die tijd geloof ik vooral de inheemse volkeren die er hun heil zochten. De missionaria zijn na de slavernij langzaamaan tot culturele en religieuze centra verworden en werden zodoende als vredig en veilig beschouwd. Ik vond de ruïnes indrukwekkend, er hing een heel rustieke sfeer (misschien omdat ik, afgezien van een bewaker, de enige bezoeker was..). Er was echt nog een klein dorp waarneembaar met een kerk, binnenplaatsen, sportvelden, uitkijktorens, huisjes en begraafplaatsen.
Ciudad del Este is de stad op de grens met Argentinie en Brazilie, alwaar de Iguazu Falls (schitterende en inmense watervallen) zich bevinden. Paraguay is schijnbaar hét land op aarde waar je electronica moet kopen, de grensovergang is dan ook een erg chaotische, met veel Argentijnen en Brazilianen die in Paraguay hun waar komen kopen. Voordat ik de grens overging, wilde ik eerst nog graag een grote dam bezoeken! Alleen China heeft sinds kort een grotere. De dam voorziet 80% van Paraguay van stroom en 25% van heel Brazilië!! Het is werkelijk inmens! Naar het schijnt heeft Paraguay er watervallen, niet heel veel minder dan die aan Argentijnse en Braziliaanse zijde, voor opgeofferd. Dat is nogal wat, een wereldwonder voor 80% groene stroom in heel het land.. mooi vraagstuk. Nu is de dam ook een belevenis opzich, maar ze bieden gratis tours aan, iets wat aan de andere kant van de grens totaal niet het gaval is!

De grens over naar Argentinie (voor de vierde keer): Op naar Iguazu Falls!! Wederom iets onbeschrijfbaars maar ik zal het proberen! Tja, het is een schitterend natuurgebied, bosrijke jungle-achtige omgeving met enkele kilometers aan waterval schat ik. Allemaal op verschillende plateaus en de druppels vallen in sommige gevallen makkelijk honderd meter naar beneden (lastig in te schatten). Het geluid is impressive en de mystieke mist van het water en de wind geven het een continu variërend, betoverend karakter!! En de bossen zijn gevuld met wildlife! Apen, toekans, hagedissen, varanen of aanverwante soorten, mieren a 2,5 cm, gieren, capabaries, krokodillen, duizenden tropische en minder tropische vogels, kleurrijke vlinders met een diameter van 15 cm en vast nog heel veel meer, maar die heb ik helaas niet met eigen ogen kunnen ontdekken. Niet te missen attractie in ieder geval! Alleen jammer dat iedereen er zo over denkt, IKEA en de Efteling op tweede paasdag samen zijn er niets bij..

Vanuit Puerto Iguazu op een 24-uur durende bus gestapt naar Rio de Janeiro!! Ik kwam tot de conclusie dat ik Zuid-Amerika toch niet kan verlaten zonder één van de meest levendige, fameuze en booming cities ter wereld te hebben aangedaan..

Maar hierover de volgende keer meer! Nog minder dan 3 weken te gaan, nog 3500 km in de bus, nog een hoop te zien en weinig meer uit te geven (wat nog een behoorlijke exercitie zal zijn in de twee duurste steden, Rio en BA, van ZA)! Patagonie heeft mn bankrekening geruïneerd en het vervoer in Argentinie is duur, zo duur zelfs dat ik weer terug verlang naar NS-prijzen.. Wat dat betreft is het tijd om weer huiswaarts te keren.. wat betreft ervaringen kan het allemaal maar niet lang genoeg duren, al ben ik de bussen wel behoorlijk beu langzamerhand en het slapen in mn eigen bed in plaats van in een ander bed elke nacht zou ook een welkome bijkomstigheid zijn! Daarnaast is het natuurlijk ook fantastisch iedereen weer eens de hand te schudden..!

Vamos!!

Groet,
Thijs