Peru

Buenos dias!

Allereerst het volgende: De foto´s van Ecuador zijn eindelijk geplaatst en het nu volgende verslag mag in etappes gelezen worden!

Dan nu Peru, verder waar we gebleven waren.. Bij die verschrikkelijk lang durende rit van Ecuador naar Peru, via die afgelegen, mooie, militaire grensovergang... Via veel collectieve-taxi´s-vriendjespolitiek (de een gaat niet verder en brengt je naar een vriend, die je dan weer 2 uur verder brengt om je vervolgens weer bij een vriend van die vriend af te zetten..) en dus veel taxi´s (FYI: normale auto´s) gevuld met 7 personen (incl. chauffeur), 6 grote backpacks en 6 kleine backpacks (3 man voorin en 4 achterin opgevuld met 12 rugzakken) na 2 dagen eindelijk in Chachapoyas aangekomen (excuses voor toch soepele zin). Chachapoyas was basis voor een dagtrip naar Kuelap, pre-incaruines op de top van een hoge berg, zeg maar een iets minder indrukwekkend, maar ouder en minder toeristische attractie dan Machu Picchu. Dit was een leuke trip, vooral omdat ik Machu Picchu nog niet gezien had (kom je van de andere kant, dan moet je behoorlijk geinteresseerd zijn in archeologie. het valt namelijk in het niets bij Machu Picchu en het is een pokke-eind weg). Een ´aangename´ bijkomstigheid van de keuze deze kant op te gaan, was de tweedaagse reis van Chachapoyas naar Huaraz (van de verre binnenlanden richting kust)!

Reis van Chachapoyas naar Huaraz: Er is een fatsoenlijke omweg met fatsoenlijke bussen die er minder dan een dag over doet, maar deze is nog niet de helft zo mooi. De bus waar ik in zat ging via Cajamarca, volgens de kaart sneed ik ook een stuk af. Consessie was wel dat de hele bus stonk naar kippenstront en schapenpis, de wegen niet geasfalteerd waren, de rit veel te land duurde voor de afstand die je aflegt en dat er achter elke bocht een ongeluk schuilde (wat bijna het geval was bij een tegemoetkomende bus, maar door cordaat optreden van de chauffeur kon een drama worden voorkomen). Toch was dit veruit de gaafste busrit die ik ooit gehad heb! De wegen waren smal maar bezaait met het pure Peruaanse leven en de uitzichten en omgeving adembenemend (heb het geprobeerd, maar het was niet op foto vast te leggen)!!

Huaraz: In dit avonturistische stadje draait alles om de schoonheid van omliggende gebergte en het verkennen ervan. En dat is terecht. Ik heb er goed van kunnen proeven tijdens de vierdaagse Santa Cruz hike, populair onder toeristen, maar te mooi om links te laten liggen.
Dag 1 was vroeg opstaan, 6 uur in een busje naar de startplaats, een uur of 4 lopen en net voor het donker en de regen de tent opzetten. Alleen de busrit was al om over naar huis te schrijven, laat staan de rest. Dag 2 was een heftige! 4 uur klimmen in de regen tot 4750 meter en daarna 2 uur dalen naar t volgende kamp. Het beloofde vooraf al een zware te worden en dat werd hij uiteindelijk ook, niet eens zozeer door de hike zelf maar door een wedstrijdje afdalen, wie van 4750 het eerst terug in het kamp was.. Deze inspanning moest ik bekopen met altitude sickness (hoogteziekte), echt ongelooflijke hoofdpijn (wel gewonnen overigens!!).. De reguliere medicatie mocht niet baten, maar ibuprofen in combinatie met gedroogde cocabladeren kauwen elk half uur boden een uitweg uit mijn penibele positie, waardoor de hike toch werd volbracht!! Want ook dag 3 was een zware.. 9 uur lopen door de bergen, wat door de schoonheid van het landschap niet echt een straf was. Ook was er ruimte voor verkoeling in een bergmeer op 4300 meter hoogte (met ijsschotsen erin), wat resulteerde in Russische taferelen! Dag 4 was stelde niet heel veel voor. Ik bleek een amateur in de bergen, ik had geen fatsoenlijke jas, een te kleine tas, lippen van rubber en onderschatte hoogteziekte. Gelukkig was er de gezellige, meer ervaren groep!
De avond van terugkomst meteen door naar Lima! Maar mijn tas bleef in Huaraz. Gelukkig was deze na veel gezeur, geregel, gebel, en bezoeken aan de dodgy busterminal op incourante tijden een dag later weer terecht!

Lima: Oké. Niet speciaal, grote stad, teveel smog (zon niet 1 keer gezien) en een succesvol gevierde verjaardag van 1 van de 2 gezellige Belgen, waar ik tot en met Machu Picchu mee samen mag reizen!

Door naar Huacachina, een dorp (oase) met 200 inwoners midden in de duinen. Tijd voor ´sandboarden´ (snowboarden in de duinen) en een beetje met een buggy rondcrossen, allebei behoorlijk leuk! verder wat Pisco (nationale sterke drank)-stokerijen bezocht. Excursies zonder nieuwe informatie.

Door naar Paracas, een dorpje aan de oceaan vanwaar de boten naar de ´mini-Galapagos´ vertrekken. Wat is er te zien: een paar pelikanen, hier en daar een zeeleeuw, wat dolfijnen, enkele pinguins en miljarden (bijna dezelfde) vogels chillend op verscheidene rotsen!! Moet je gezien hebben...

Door naar Nazca, bekend van de fameuze ´Nazca-Lines´. Dit zijn een soort vormen in de aarde, tekeningen die schijnbaar honderden jaren oud zijn en die zichzelf in stand houden... ik weet het niet. De meeste mensen boeken een vliegtuigje om ze te bekijken, met zo´n vlucht is het waarschijnlijk wel de moeite waard (want vliegen in zo´n vliegtuigje is leuk), zonder vlucht niet echt.

Door naar Arequipa. Topstad, gezellig, schoon, ontwikkeld, relaxed hostel met dakterras, mooi weer en leuke mensen. Hier nog een prachtig klooster bezocht. Dit klooster ligt midden in het centrum (echt een religieus rustiek dorpje in een stad, met piepkleine huisjes waarin zich steevast een bedstee, altaar en stoel bevonden) en huisvest nog steeds 30 nonnen (varierend van 18 tot 90 jaar), welke hier al meer dan 400 jaar elke dag naar God luisteren en bidden voor een betere wereld. Naar veel gezelligheid helaas weer door.

Door naar Cabanaconde, een primitief, authentiek dorp, midden in de Colcon Valley. Een thuis voor vele Condors (gigantische roofvogels) en voor Luy, een vriend van Tom de Belg. Hij is eigenaar van een populair en gezellig hostel! Cabanaconde (3200m) ligt erg afgelegen in een schitterend natuurgebied, hier oa afgedaald (en weer omhoog = zwaar) naar een oase en met de enige truck in town naar plek geweest om condors te spotten (minimaal gelukt)! Na een goed afscheidsfeest alhier weer door!

Door naar Cuzco! Via Puno (niet echt top) wat al een behoorlijk vervelende reis is vanaf Cabanaconde! Eindelijk aangekomen een beetje het fraaie koloniale centrum bekeken en goed gegeten. De dag erna bijtijds met de trein naar Aguas Calientes (´hete wateren´), de verschrikkelijkste plek waar ik op deze reis tot zover geweest ben. Te toeristisch, overpriced en aan je arm trekkende mensen die je geld af willen troggelen. Maarrr.. het is nu eenmaal het startpunt van de trappen naar Machu Picchu (´oude berg´). Hier dus een verplicht een nacht verbleven om de volgende ochtend om 4.30 uur te vertrekken. Ik was als tweede boven en kon als eerste van de dagelijkse 4 of 5 duizend naar binnen. Het is vrij uniek om een foto te kunnen schieten van de stad zonder andere mensen erop! Deze oude Incastad is wellicht het best bewaarde culturele erfgoed op aarde en is werkelijk indrukwekkend, schitterend, fantastisch, groter dan gedacht en een ware schat.. superlatieven schieten inderdaad tekort en ook een foto doet geen recht aan de ervaring!

Met de trein weer terug naar Cuzco om ons te bereiden op een goed afscheidsfeest Belgie-Nederland. Echter sloeg het noodlot toe en heb ik voor het eerst in mijn leven (voor zover ik mij kan herinneren) gekotst zonder duidelijke aanwijzing. Consequentie, een nacht ziek in bed en op het toilet. (overigens werd later ook Belgie getroffen (niet door braaksel, maar door waarschijnlijk dezelfde bacterie) en zelfs de prullenbak in de receptie moest het ontgelden) Slechte afsluiting van een haastig avontuur in Peru.

Door naar Bolivia!

Peru: Onlangs de schamele 3 weken die ik voor dit land had uitgetrokken heb ik er toch best veel van kunnen zien en ervaren. Opvallend: Presidentskandidaatsnamen zijn met de grootst mogelijke letters op het gros van het straatbeeld gekalkt en domineren daardoor behoorlijk het straatbeeld, foeilelijk! Ook zijn de huizen bijna nergens afgebouwd, misschien omdat je voor een huis dat af is de volle pond (of Soles in dit geval) belasting moet betalen, misschien omdat ze hier gewoon te lui zijn om het af te maken. Verder: de verscheidenheid aan bussen (in prijs en kwaliteit), de variëteit van het landschap (welke valt te prijzen) en tot dusver de meeste variëteit aan eten. Al moet ik zeggen dat ik kip en rijst behoorlijk beu ben en daardoor met regelmaat de regionale gerechten links laat staan, afgezien van llama, al paca en cuy (cavia; best lekker). Overigens weet niet bijna niemand wat het verschil is tussen een lama en een al paca. Ik heb ook niet het precieze antwoord, maar het volgende komt behoorlijk in de buurt: het is altijd een lama, tenzij het een raar soort schaap is. En ook in Peru wordt je doodgegooid met de ´almuerzo´s´ (lunch, lees: schrale soep met een aardappel erin, ook beu). Het vlees daarentegen, onderhand geen nieuws meer, is top en wordt naarmate we zuidelijker gaan nog steeds beter en groter. Peru was voor mij een vrij duur land, mede omdat ik veel onderweg ben geweest en de busprijzen de pan uit rijzen (vergeleken met de buurlanden). Daarnaast had ik het gevoel dat iedereen op straat alleen geld ziet lopen. Werd dan ook wel moe van die ongemeende aardigheid om je ergens mee te helpen. Is wel eens anders geweest (Colombia nog steeds nummer 1!!). Maar het landschap maakt veel goed. Ga er naartoe zo gauw je kan, want Peru staat op de lijst een erg dure bestemming te worden!

Excuses voor de tijd. Bedankt voor de interesse und bis nachtsten Mal!

Thijs