Kilometers vreten en lokale ervaringen

Hoi!

Vrijdagmiddag, tijd voor update Zuid-Amerika update! (wellicht beter in etappes lezen)

De vorige keer ben ik geeindigd in Alter do Chao. 2,5 week geleden.

Nu vanuit Tanganga, een klein dorpje onder de rook van Santa Marta, in het noorden van Colombia. Hieronder nu een kleine impressie van het zover heeft kunnen komen.

Te beginnen in Alter do Chao. Alwaar we (Ben (NZ) en ik) nog even geprobeerd hebben het avontuur op te zoeken! Voor erg weinig geld ging er een kano richting het Lago Verde (groene meer), een inham aan de Amazone. Het was regenseizoen, wat ten gevolge heeft dat de stranden zoals gezegd onder water staan, maar de bomen ook (de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik niet weet of het bos in droogseizoen ook onder water staat). Auf jeden Fall, we konden een heel mooie tocht door het bos maken per kano, volgens mij was het ongeveer 3 meter diep en leefden er heel veel dieren, waarvan ik op dat moment het bestaan niet wilde weten. Schijnbaar gezwommen tussen horden phiranja's, krokodillen en kilometers anaconda. Na nog enkele van die verstand-op-nul-situaties was het tijd voor een bijzondere lokale impressie (thanks to Reinier, voor de contacten!!).

Na wederom een nacht in een hangmat op een veel te drukke boot aangekomen in Oriximina, alwaar taxi Alcidemar op ons stond te wachten. Hier 5 dagen verwonderd over het leven in soort van geisoleerd dorp. Om het enigszins leesbaar het houden, zal ik mij beperken tot de kern van de ervaring.
Ik was een soort van overdonderd door de hospitality van de mensen daar. We zijn 5 dagen lang voorzien van eten, slaapplaats en vervoer naar alle hoeken van het dorp (per kever, waarvan de accu nogal te wensen overliet) en hadden nonstop gidsen/vrienden tot onze beschikking. We konden verblijven bij een bijzonder aardige, maar niet heel rijke familie (voor de goede orde: rijk in de zin van geld). Which means, hartelijkheid ten top en douchen met emmers water. Het weekend was er het fameuze Junifestival Castanha, waar de familie ons mee naartoe heeft genomen om te dansen (2-0) en cerveja (bier) te drinken (je zou het niet zeggen, maar misschien wel 3-0). For the record: potje poolen, 2-1 (Helaas bleef de interland Brazilie - Nederland steken op 0-0). Fantastisch weekend. Grote zonde: mijn gebrekkige Portugees en hun gebrekkige Engels.

Opmerkelijk: Waarom ik nog niet getrouwd was. Verre van ongewoon om voor je 20e getrouwd te zijn en kinderen te hebben!
Geen tot nauwelijks toeristen, waardoor mensen me verwonderd aankeken, maar iedereen was erg hulpvaardig en gastvrij. De onvoorwaardelijkheid voor elkaar vond ik mooi om te zien, vergeleken met onze individualistische samenleving.
Daarnaast werden alle producten veel beter benut en blijkt luxe weinig waard. De invloed van het internet was er nog nauwelijks zichtbaar (denk dat de meeste mensen niet eens een e-mailadres hebben) en dat vond ik fascinerend. Dit alles maakt het belangrijk doen van mensen in de westerse wereld eigenlijk volkomen belachelijk (Al is internet natuurlijk wel uiterst functioneel voor communiceren op afstand).

Na 5 dagen was tijd om me weer 3 dagen te verwonderen over de drukte op boot. Ik denk dat iedereen ongeveer 1 m2 ruimte had om te slapen. Hilarisch iedereen raakt elkaar aan de hele nacht en mensen hangen over en onder elkaar. Bijzonder oncomfortabel, maar wel goed voor de lokale contacten! Aangekomen in Manaus (3 miljoen mensen midden in de Amazone) uitgezocht hoe verder te gaan. De boot was ik helemaal klaar mee, dus onderzoek naar alternatieve routes!
Conclusie: De bus naar Venezuela en van daaruit door naar Colombia!

Brasil: Goeie tijd! Leuke en mooie mensen, erg vriendelijk, hulpvaardig en niet al te duur (t noorden schijnt nogal te verschillen van het zuiden). Verder te veel zoetigheid (in heel Brazil 1 kopje koffie gehad waar ze nog geen kilo suiker in hadden gedaan..) in een niet heel rijke keuken (Elke dag rijst met bonen en grove kip met net iets te veel bot. Daarnaast wel veel vlees en good old rijstepap stak weer ns de kop op!).
Het leven draait om voetbal, vrouwen, gezin en cerveja! Daarnaast veel poolbiljart, motortaxi's, Jeeps met boxen erop en vrouwen met vrouwen met harige benen. Of het duur is hangt af van waar je bent en wat je wil doen. Reizen met je hangmat op een boot is goedkoop. Je kunt Brazil veel leuker maken als je n beetje Portugees spreekt (denk ik)!

Venezuela: Na n goede 24 uur reizen aangekomen in Venezuela, een erg mooi land (especially t zuidwesten, waar enkele tafelbergen als gevolg van de afsplitsing van zuid amerika van afrika, en dan met name de flora en fauna erop, zijn eigen evolutie meemaken).
Ondanks de natuur is het niet echt een fijne staat. De bevolking gaat gebukt onder het bewind van boef Hugo Chavez. Zij wordt dom gehouden door propaganda en mooie beloftes zijn nog immer niet waargemaakt. Op de vraag aan man van het gasthuis waar we verbleven, waarom een landsgrens zo'n verschil van mentaliteit van mensen tot gevolg kan hebben, antwoordde hij: De regering zegt dat we geen toerisme nodig hebben, want we hebben olie en de mensen uit andere landen zijn tegen ons. Dat verklaart dus wel ten dele waarom ze niet echt op ons zitten te wachten. Maar het is natuurlijk schrijnend. Hoe kun je landen te vriend houden, als het je het geld van de bevolking rechtstreeks overboekt naar Syrie, Khaddafi en andere dictators.. Of, zoals bleek uit een computer van de FARC, de rebellen uit Colombia, dat Chavez de FARC jarenlang financieel heeft gesteund. Het land maakt het zichzelf onmogelijk. De mensen die wel geld hebben zijn daar geen van allen op een legale manier aangekomen, velen van hen handelen in geld. Er is een zeer grote zwarte geld markt. Die het relatief dure leven hier redelijk goedkoop maakt (Neem dus Dollars mee! Officiele koers: 6 Bolivar voor 1 euro, zwarte koers: 10 Bolivar voor 1 euro). Bij mijn geldwissel op straat stond de politie toe te kijken (zonder dat ik het wist), maar deed niets. Volgend jaar zijn er nieuwe verkiezingen en het is te hopen dat de tegenkandidaat wint, maar de verwachtingen zijn anders. Wat tot gevolg heeft dat de bevolking verder achterop raakt, het land zijn potentie niet waar kan maken en corruptie onverminderd voort gaat. Tot die tijd blijft er ontevredenheid en isoleert het land zich meer en meer, dit heeft natuurlijk grote gevolgen. Al had Chavez wel erkend dat het land totaal geen eigen identiteit heeft (qua eten, muziek etc)! Als actie hierop stelde hij dat 50% van de muziek op de radio voortaan van eigen bodem moet zijn.. Maar zij hebben niets, 0 musici, bands, laat staan platenlabels! Je kunt je dus voorstellen wat voor bagger er gedraaid wordt.
Tijd om de stad aan Orinocco flow (over kwaliteit van muziek gesproken) te verlaten, op naar Colombia.

Wat dan weer wel: Goede wegen, kleine dorpjes met electriciteit en wonderlijke gezichten bij 'balletje-balletje'!

Na een reis van 41 uur (per bus en taxi) en 100 duizend paspoortcontroles (das veel inderdaad) in Venezuela eindelijk in aangekomen in Colombia. Overigens moet je de grens des nachts passeren in een kolonne, anders schieten ze je schijnbaar dood.

Vanaf hier ga ik komende week een tocht naar de 'Verloren Stad' maken en dan langzaam zuidwaarts! Colombia is fantastisch! Ik voel me nog steeds erg goed en ik heb er zin in!

Dank voor de aandacht

Groet,
Thijs


Foto's volgen in de loop van het weekend denk ik!